Komentarze nie są potwierdzone zakupem
„Zgroza nawiedziła Dunwich między pierwszosierpniowym Świętem Chleba a równonocą jesienną 1928 roku, doktor Armitage zaś był jedynym ze światków jej poczwarnego prologu”.
Dunwich – odległa wioska w stanie Massachusetts, zagubiona pośród niegościnnego krajobrazu poprzecinanego ciemnymi dolinami, opanowanymi przez zdziczałą roślinność. W pamięci tutejszych mieszkańców wciąż żyją starożytne historie o czarownicach. Zdarza się, że okolice nawiedzają niezwykłe dźwięki dochodzące z głębi wzgórz, zdobionych tajemniczymi kamiennymi kręgami…
W odizolowanym od społeczności gospodarstwie prostoduszna albinoska Lavinia Whateley rodzi dziecko, Wilbura. Nikt nie wie, kim jest jego ojciec. Stary Whateley, ojciec Lavinii, wychowuje Wilbura, który budzi niepokój okolicznych mieszkańców, przerażonych szybkim wzrostem dziecka i jego odrażającym wyglądem. Od zawsze krążyły pogłoski o konszachtach Whateleya z magią, a po jego śmierci dorosły już Wilbur wydaje się być zdeterminowany, aby poszerzyć zakazaną wiedzę, którą odziedziczył po dziadku. W tym celu udaje się na Uniwersytet Miskatonic w Arkham, aby wypożyczyć znajdujący się w zasobach bibliotecznych instytucji egzemplarz złowieszczego „Necronomiconu”. Po odkryciu złowrogich zamiarów swojego gościa profesor Armitage odmawia spełnienia jego prośby. Wilbur jest jednak zdecydowany zdobyć księgę za wszelką cenę. Postanawia włamać się do biblioteki pod osłoną nocy. Jego decyzja prowadzi do serii tragicznych wydarzeń…
Wąwozy głęboko ukryte w gąszczu nieprzeniknionej roślinności, obłąkańcze sabaty czarownic kłębiących się wokół ognia w noc Walpurgii, puszczyki gotowe odebrać duszę umierającym, niewidzialne stworzenie niszczące nocami okolicę… Opowieść Lovecrafta nie rozgrywa się w majestatycznych i egzotycznych krajobrazach jak w „Zew Cthulhu” czy „W górach szaleństwa”, lecz w Nowej Anglii, regionie o szczególnym znaczeniu dla autora.
François Baranger – uznany na świecie ilustrator, ceniony artysta koncepcyjny pracujący w przemyśle filmowym i komputerowym, od zawsze zafascynowany światem H.P. Lovecrafta – podjął się „cyklopowego” zadania zilustrowania jego najważniejszych opowieści.
„Twórczość Lovecrafta nie jest możliwa do oddania w rysunku. Z definicji. Każdy z jego utworów pełen jest przymiotników i rzeczowników, które podkreślają fakt, że nie sposób wiarygodnie odtworzyć jego przerażających wizji. Na czym polega jego metoda działania? Nie wiem, ale sprawdza się”. – Joann Sfar
FRANÇOIS BARANGER: urodzony w 1970 roku artysta o wielu talentach. Ilustrator z wykształcenia, pracuje głównie jako twórca koncepcyjny w przemyśle filmowym („Harry Potter”, „Starcie Tytanów”, „Piękna i bestia”) oraz gier wideo („Heavy Rain”, „Beyond: Two Souls”). Zasłynął również z licznych okładek powieści. W 2013 roku rozpoczął karierę pisarską, debiutując powieścią science fiction „Dominium Mundi”, a następnie w 2017 roku thrillerem „L’Effet Domino”.
Gdy był nastolatkiem, podobnie jak wielu innych w jego wieku, odkrył Lovecrafta dzięki grze fabularnej. Od tego czasu nieustannie pasjonuje się światem fantastyki ogólnie, a w szczególności twórczością „Samotnika z Providence”. Po wielu latach marzeń o ilustrowanej wersji jego opowiadań, postanowił podjąć się tego zadania. Pierwsze opowiadanie, które zilustrował, było najbardziej znane „Zew Cthulhu”.
