Komentarze nie są potwierdzone zakupem
Hanna J.
Nie do opisania
Ta książka kojarzy mi się z najpiękniejszym warkoczem, splecionym z trzech gęstych pasm tworzących idealny splot od nasady, aż po same końce. Jedno pasmo to problematyka AIDS i szerokie spectrum wpływu tej epidemii. Drugie pasmo to fenomenalnie nakreśleni bohaterowie, którzy znaleźli się w samym centrum tego piekła i muszą uporać się z demonami czasu w jakich przyszło im przeżywać swoją młodość. Trzecie pasmo to zaplecze emocjonalne -ta książka wzbudzi lęk, wściekłość, empatię, ogromny smutek i zaskoczenie. Nigdy o niej nie zapomnę...
Dagmara Natuska
Dzieło sztuki
Pierwsze co przyciągnęło moją uwagę, to okładka. Piękna, charyzmatyczna, nie dało się odwrócić od niej wzroku. Następnie tytuł, który sam w sobie wywołał we mnie pewną dozę emocji i wtedy już wiedziałam, że ta książka musi trafić w moje ręce.
Co się później okazało, ta książka to niezaprzeczalne dzieło sztuki. Autorka przedstawiła w niej przeróżne problemy społeczne i solidne fragmenty historii, w których nakreśliła obraz codzienności i realiów życia homoseksualistów w Stanach Zjednoczonych w czasie epidemii AIDS. Czytamy o grupie przyjaciół, która niemal w całości przegrała tę niewyrównaną walkę.
Dzięki Rebecce Makkai przenosimy do lat osiemdziesiątych i poznajemy szokujący wpływ AIDS na niemal aspekty życia w zdziesiątkowanym wtedy Chicago. Ta książka jest przepełniona nadzieją i siłą przyjaźni, która w obliczu tragedii dopiero ukazuje swoją moc, ale i również wszechobecnym strachem i ludzkimi słabościami. Jestem doszczętnie poruszona i zachwycona, że udało mi się te wyjątkową książkę przeczytać.
Malwina Bujak
Wierzyliśmy
"Gdybyśmy tylko mogli być na tej ziemi w tym samym czasie i w tym samym miejscu co wszystkie osoby, które kochamy, gdybyśmy mogli razem się urodzić i razem umrzeć, wszystko byłoby takie proste. A tak nie jest."
Ta książka jest fantastyczna, niezwykle porusza. Chwyta za serce. A jej słowa zapadają w pamięci na zawsze.
