Komentarze nie są potwierdzone zakupem
Oto wnikliwa, napisana ze znawstwem historia technicznej i taktycznej ewolucji snajperstwa od wojny krymskiej po współczesność.
Ta książka opisuje, jak zadziwiająco długo armie nie doceniały roli snajperów w walce, mimo że celne strzelanie było już technicznie możliwe w XIX wieku. Przełom nastąpił dopiero w latach 1939‒1940, podczas wojny zimowej między Finlandią a Związkiem Radzieckim, kiedy wyćwiczeni strzelcy wyborowi dowiedli swojej siły, a słynny Fin Simo Häyhä zastrzelił 505 wrogów w niespełna 100 dni. W 1941 roku, w chwili niemieckiej inwazji, Rosjanie byli już lepiej przygotowani, a gdy wojna dobiegała końca ‒ oprócz żołnierzy, takich jak Wasilij Zajcew, bohater ze Stalingradu z 242 potwierdzonymi śmiertelnymi trafieniami, w Związku Radzieckim wyszkolono ponad dwa tysiące kobiet snajperek. Po 1945 roku sława snajperów znów na jakiś czas zbladła. Jednak wojna w Wietnamie, niekończący się konflikt na Bliskim Wschodzie i zagrożenie terroryzmem dały nowy impuls do rozwoju nie tylko snajperstwa, ale także skuteczniejszej broni.
Autor omawia kluczowe dla rzemiosła snajperskiego umiejętności terenowe: polowanie, śledzenie i cierpliwą obserwację. Zwraca uwagę na przełomowe dokonania w historii rozwoju karabinów snajperskich, a w szczególności na ich wady i zalety. Prezentuje wyniki testów celności różnych karabinów z unikatowym systemem statystycznej oceny trafień. Podaje nowe, często korygujące dawne błędy informacje o najlepszych snajperach, oparte na badaniach genealogicznych.
John Walter (ur. 1951 w Glasgow) to jeden z najpłodniejszych pisarzy zajmujących się tematyką broni strzeleckiej ‒ autor 70 książek przetłumaczonych na kilkanaście języków. W dorobku ma prace o pistolecie Luger, kilka wydań Rifles of the World, a także The German Rifle i The Greenhill Dictionary of Guns and Gunmakers.
