Japoński socjolekt młodzieżowy jako manifestacja świadomości językowej młodego pokolenia

„Językoznawcy od dłuższego czasu wykazują zainteresowanie środowiskowymi odmianami języka i podejmują próby ich systemowego ujęcia. Pomimo to miarodajny opis socjolingwistyczny nadal pozostaje wyzwaniem. Publikacja Patrycji Duc-Harady wypełnia istotną lukę w dotychczasowej polskiej językoznawczej literaturze japonistycznej. To z pewnością pozycja potrzebna i oczekiwana na polskim rynku prac japonistycznych. Zarówno pod względem doboru źródeł, jak i w opisie licznych kontekstów przedstawianych zjawisk autorka wykazuje dociekliwość badawczą i indywidualne podejście do wieloaspektowej problematyki rejestrów i kodów środowiskowych współczesnego języka japońskiego".
Z recenzji dra hab. Arkadiusza Jabłońskiego, prof. UAM
„Według autorki japońszczyzna młodzieżowa jest manifestacją stopniowego dorastania w tradycyjnej etykiecie językowej, przystosowywania się najmłodszych reprezentantów społeczeństwa do norm dojrzałej, «dorosłej» komunikacji w przyszłym miejscu pracy, poprzedzanego często żywiołowymi i będącymi przejawem buntu zachowaniami komunikacyjnymi. W opisywanym materiale językowym można odnaleźć najbardziej charakterystyczne typy leksyki i gramatyki młodzieżowej, w tym struktur słowotwórczych oraz fleksyjnych. Druga część książki – moim zdaniem najciekawsza poznawczo – stanowi rezultat skrupulatnych i wyczerpujących analiz przeprowadzonych przez autorkę na podstawie kwerend bibliograficznych oraz bezpośrednich kwerend środowiskowych".
Z recenzji dra hab. Jarosława Pietrowa
Patrycja Duc-Harada jest absolwentką japonistyki i filologii rosyjskiej. W roku 2017 uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych o specjalności językoznawczej. Pracuje w Zakładzie Japonistyki i Sinologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, ucząc przede wszystkim praktycznej nauki języka oraz piśmiennictwa japońskiego. Często odwiedza Japonię - w 2011 roku po raz pierwszy jako stypendystka Japońskiej Fundacji, a od tego czasu kilkukrotnie w ramach badań socjolingwistycznych w japońskich placówkach naukowo-badawczych. Interesuje się przede głównie współczesnym językiem japońskim i jego odmianami regionalnymi oraz socjolektami, a także pragmatyką językową i kulturą współczesnej japońszczyzny.